İnsan o kadar garip bi varlık ki..
Bu sözü defalarca duyduğunuzu biliyorum. Her söylenişin ardından birbirinden farklı tespitleri de beraberinde getirir.
Peki, bu tespitlerimizi niye başkası üzerinden yapıyoruz hep? Biz de insan değimliyiz?
İnsanlar garipse kendimizi niye garip görmüyoruz ki? Egolarımızın kurbanı olmak bu kadar mı hoşumuza gidiyor?
Sahi, sabah kalkıp aynaya baktığımızda hiç pişman olmuyor muyuz? Utanılacak şeyler yapmıyor muyuz?
Hayvan haklarından dem vurup, hayvanları besliyor muyuz? Yolda bir dilenci gördüğümüzde para veriyor muyuz? Bakmayın ben hazmedilmesi daha basit şeylerden bahsediyorum. Bunların yanında o kadar iğrenç şeyler yapıyoruz ki. Peki, neden kendimizi eleştirmiyoruz?
Kendimizi eleştirmeye kalktığımızda ise ağzımızdan bi “egoizm” lafı çıkıyor o kadar. Egoizm değil mi? Bence daha da ötesi..
Neye dönüştüğümüzü çok iyi biliyoruz ama kendimize yakıştıramadığımız için açıklayamıyoruz..
Unutmayalım! Başkaları kötüyse, biz iyi değiliz. Ha herkes kötü diye bi kaide asla olamaz. Ama herkesin içinde bir yerde o şeytan vardır..
Şimdi gidip aynaya bakın. Başkalarının yaptıklarından utanıyorsanız, siz beş para etmezsiniz!
Yüzünüze yansıyan kendi yaptıklarınız utancıysa, siz dünyanın en kral insanlarındansınız!
